Η Ναζιάρα ερωμένη του σώματος μου

(Περίοδος: Ακόμα και όταν η ψυχή σου βρίσκεται μεταξύ των φύλων)

Ιστορίες περιόδου και εμμηνόπαυσης

Σεληνιάζομαι χωρίς σελήνη από την εμμηνόπαυση, που πριν παύσει, με γεμίζει με έμμηνο ρύση, ακατάσχετη, ατελείωτη και πρακτικά ενοχλητική.

Έδειξε κάτι μικρά σημάδια αποχώρησης και από την Πρωτομαγιά εξαφανίστηκε μαζί με το χειμώνα.

Ήξερα όμως ότι πιθανά δεν είχε πει το τελευταίο “αντίο”.

Μου έλειψε άλλωστε και ενδόμυχα την περίμενα, βλακωδώς, στα ημερολογιακά γνωστά μου μονοπάτια της.

Υπήρχαν έντονες στιγμές που ένιωθα ότι με άφησε ήσυχη και είχα να ξεπεράσω μόνο την ταραχή της απουσία της, με αδικαιολόγητες ευαισθησίες και ψυχολογικές εξάρσεις δακρύων!

Να όμως που σαν ναζιάρα γυναίκα, που θέλει, μέχρι τελευταία στιγμή, να έχει τον απόλυτο έλεγχο ακόμα και πάνω στον εραστή της, παρόλο που εκείνη έχει αποφασίσει ότι έχει έρθει η ώρα να τον εγκαταλείψει, έτσι απαλά εμφανίστηκε, ακριβώς την στιγμή που εκείνος είχε πάρει απόφαση την εγκατάλειψη της και ετοιμαζόταν να βουτήξει στα γαλάζια νερά της καινούργιας του ζωής χωρίς εκείνη.

Κάτι λίγες σταγόνες παρουσίας της για να του πει ότι ήρθα πάλι, έτσι έμοιαζε και τελικά με την γνωστή αποπλάνηση των επίμονων, δυναμικών γυναικών, κάθισε σε όλες τις διακοπές του και, μάλιστα, οι πρώτες λίγες σχετικά ανακουφιστικές και ανώδυνες σταγόνες έγιναν πλημμυρισμένα ρυάκια της τότε εφηβείας του.

Να που επέβαλε τελικά την παρουσία της με το ίδιο θράσος και εκβιασμό που η μάνα λέει στο παιδί “να μ’ αγαπάς γιατί όταν με χάσεις θα κλαις πικρά”!

Τώρα είμαι πάλι μαζί της σε λάθος χρονική στιγμή, εκείνη να πάλλει τα κάτω σωθικά μου και εγώ να αγναντεύω την θάλασσα που ανυπομονούσα τόσο πολύ να απολαύσω χωρίς αυτήν.

Ας είναι όμως γιατί έχω πειστεί ότι, όταν πει το τελικό αντίο, καυτοί ιδρώτες εν μέσω παγωνιάς θα κάνουν τις μέρες μου ανυπόφορες και παράλογα δάκρυα θα τρέχουν στο πρόσωπό μου όταν απλά μου λένε έστω μία “καλημέρα”!

Ποτέ δεν ένιωθα τον εαυτό μου σαν ένα θηλυκό που η περίοδός του άρμοζε. Πάντα την αντιλαμβανόμουνα σαν μια δυναμική, ναζιάρα, επιβλητική γκόμενα, που με είχε καταφέρει να την λατρέψω, και ας υπήρχαν έντονα στιγμές δυσανασχέτησης στην κάθε πρώτη της εμφάνιση.

Μαρία (Cyber) Κατσικαδάκου