Λεσβίες και πορνογραφία

Maria Cyber – μια άποψη πάνω στην λεσβιακή πορνογραφία και στην φωτογραφική μου δουλειά.

(γραμμενο κάποτε παλιά)

Πάντα διαφοροποιούμουνα από τις παλιές φεμινιστικές απόψεις που θέλανε την γυναίκα συνολικότερα να ευχαριστιέται το σεξ μέσα από μια τρυφερή λαγνεία, απαλά αγγίγματα και τριβές μόνο εσωτερικές και συναισθηματικές.

Τα μπουρδελα, ο γρήγορος οργασμός, οι τσόντες, τα πορνοπεριοδικά και οι έκφυλες φωτογραφήσεις άνηκαν στην αντρική κουλτούρα και είχαν αποκηρυχθεί από όλο το φεμινιστικό κίνημα αλλά όχι από εμένα που πιστεύω δικαίως αυτοαποκαλούμουνα χρόνων κομμάτι του.

Θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα να αποθανατίζει φωτογραφικά, ηδονικές μνήμες από τα σώματα των ερωμένων μου γυναικών, που λάτρεψα, στις πιο πρόστυχες φάσεις και να αναγνωρίζει μέσα από αυτές τις εικόνες μου τις πιο ξεδιάντροπες ερωτικές φαντασιώσεις των ετεροφυλόφιλων αντρών και όλα αυτά χωρίς ντροπές και ενοχές γιατί ουσιαστικά ήταν η δικιά μου και των γυναικών που το μοιραζόμασταν, αληθινή, απενεχοποιημενη σεξουαλικότητα.

Πάντα αναρωτιόμουνα γιατί το «βρώμικο» σεξ να είναι υπόθεση που αφορά και ευχαριστεί μόνο τους άντρες, gay ή straight ; Και γιατί εγω ως γυναίκα και λεσβία θα έπρεπε να απέχω από αυτήν την μορφή ηδονής και να πρέπει να μετριάζω τις λέξεις μου και τις ορέξεις μου όταν μιλάω για σεξ;

Παλιές εποχές που τα didlo ακόμα φάνταζαν υποκατάστατο του φαλλού για πολλές λεσβίες και για όλες τις φεμινίστριες. Κείμενα και newsletter και κουβέντες σε κάθε πρόσφορο πηγαδάκι, εξηγήσεις που έστεκαν λογικά άλλα που δεν μπορούσαν να απορροφηθούν σαν ώριμες απόψεις από κολλημένα μυαλά. Χρησιμοποιούσα μια γλώσσα τραχιά και άμεση για τα λόγια μου να μπορέσουν να μιλήσουν κατευθείαν ανάμεσα στα πόδια τους και να μην προλάβουν να περάσουν από το στενό μυαλό τους. Δυο μέτωπα να αντιμετωπίσεις. Και τους άντρες και τις γυναίκες, δυο κουβέντες να ανοίξεις, δυο διαφορετικές κουλτούρες να ανατρέψεις.

Γιατί να μην πας με το «αληθινό που σαλεύει», μια ερώτηση που ερχόταν και από δυο στρατόπεδα.

Γιατί για να θες οτιδήποτε ανάμεσα στα πόδια σου πρώτα θα πρέπει να θες και αυτόν ή αυτή που το κουβαλάει. Γιατί αυτός ή αυτή που θα αφήσεις ευχάριστα να σε εισβάλει θα πρέπει πρώτα να σε έχει κατακτήσει. Το ζητούμενο δεν είναι αυτόνομα το «αληθινό που σαλεύει», αυτό έρχεται ακριβώς την στιγμή που το θέλεις και φεύγει αμέσως μετά. Και αμέσως μετά αυτό που μένει είναι όλο το υπόλοιπο, ο άνθρωπος, η ενέργεια του, το σώμα του, το φιλί του.

Πολλές φορές χαριτολογώντας απαντούσα σε straight άντρες, που δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί εμείς οι λεσβίες να χρησιμοποιούμε harnesses και dildo και με έναν βαθύ στοχασμό  συνέχιζαν την κατά φαντασία ευρηματική τους σκέψη και έμμεσα σε κατηγορούσανε ότι τυχόν τους φοβάσαι αυτούς και κυρίως το όμορφο όργανο τους. Τους απαντούσα με ένα πλατύ χαμόγελο ότι αν μπορούσαν να μου το δανείσουνε ακριβώς την στιγμή που το χρειάζομαι και αν φυσικά πληρεί τις προϋποθέσεις, δεν θα μου ήταν δυσάρεστο καθόλου και υποσχόμουνα μάλιστα ότι αμέσως μετά θα τους το επέστρεφα καθαρό και εξαντλημένο. Εκεί κάπου η κουβέντα μας τελείωνε και ήμουνα σίγουρη ότι είχα διαφωτίσει μια σημαντική ομάδα πληθυσμού για θέματα που καμία λεσβία δεν κάθεται ανοιχτά να συζητήσει.

Διαθέτω μια μεγάλη ποικιλία σε χρώματα, μεγέθη και σχήματα ανάλογα τις ορέξεις μου, μια ποικιλία που σε αληθινές διαστάσεις δύσκολα βρίσκεις και μάλιστα χωρίς υποχρεώσεις και κίνδυνους. Γιατί θα έπρεπε να πετάξω στα σκουπίδια τέτοια ανεκτίμητη συλλογή και να ψάχνω κάθε φορά για ένα «αληθινό που σαλεύει» για να αποδείξω ότι είμαι γνήσια λεσβία και δεν το φοβάμαι;

Αν αυτές ήταν η πιο ευχάριστες συζητήσεις μου με ετεροφυλόφιλους άντρες που πραγματικα άξιζαν το κόπο να γίνουν επιτέλους και να μην τους αφήνεις στα μαύρα σκοτάδια για το λατρεμένο  αντικείμενο του πόθου τους, τις λεσβίες, οι ίδιες κουβέντες με γυναίκες και δη λεσβίες με έκαναν έξω φρενών, να πρέπει να εξηγήσω τα ίδια πράγματα.

1992 και στο Λονδίνο μια αγγλίδα και μια αμερικανίδα βγάζουν το περιοδικό QUIM ένα εξελιγμένο προσεγμένο φανζιν που μιλάει και φωτογραφίζει ανοιχτά όλες τις διαφορετικές λεσβιακές σεξουαλικότητες. Λεσβιακή Πορνογραφία, επιτέλους με σάρκα και οστά. «Χυδαία ποιήματα» άκρως υγρές σελίδες που σύσσωμο το γυναικείο και λεσβιακό κίνημα κατηγορούσε ότι αυτά είναι μόνο προς τέρψη των αντρών. Σεξίστριες τις αποκαλούσαν τις εκδότριες, τις φωτογράφους και τις ερασιτέχνες αρθρογράφους του περιοδικού που εναπόθεταν απροκάλυπτα τις δικές τους αληθινές σεξουαλικές εμπειρίες . Αυτές οι γυναίκες είχαν τολμήσει να μιλήσουν ανοιχτά για την δικιά τους διάσταση της πορνογραφίας.

Δεν με ενδιαφέρει αν οι φωτογραφίες μου ή τα άρθρα μου μπορούν να αντικαταστήσουν το playboy και να βοηθήσουν έναν άντρα στον αυνανισμό του. Όταν δημιουργώ την δικιά μου πορνογραφία δεν έχω στο μυαλό μου έναν άντρα / μπαμπούλα που πρέπει να αποφύγω να ερεθίσω. Είναι μια σκέψη που δεν με απασχολεί και αν με αναγκάζουν οι θεωρίες του γυναικείου κινήματος να βγάλω τις ανάγκες του άντρα από την δουλεια μου φυσικά και δεν το κάνω γιατί οι δικές μου ανάγκες, πολλές φορές, ταυτίζονται με αυτές ενός άντρα. Στην τελική μου είναι άκρως ευχάριστο να ξέρω ότι μέσα από τις δικές μου δυνατές, αυθεντικές εικόνες μπορώ να του διεγείρω την σκέψη και ότι άλλο. Το θεωρώ ακόμα και ακτιβισμό να ερεθίσω έναν άντρα μέσα από την μύηση του σε μια αληθινή λεσβιακή κουλτούρα που κυριαρχώ εγώ παρά να μένει κολλημένος στα παράταιρα μακριά νύχια κάλπικων φτηνών λεσβιακών φωτογραφιών που γίνονται μονο προς τέρψιν του. Επίσης γιατί μέσα από την δικιά μου εικόνα που δημιουργώ με κύριο μέλημα την δικιά μου τέρψη ο άντρας αυτόματα αναγνωρίζει, το νιώθει και μαθαίνει να σέβεται την δικιά μου διαφορετική σεξουαλικότητα.

Λίγα χρόνια αργότερα, στην Αμερική κάποιες άλλες λεσβίες βγάζουν το περιοδικό, που ακόμα κυκλοφορεί, το On Our Backs. Και ουσιαστικά «αντιδρούνε» σε ένα γυναικείο φεμινιστικό παλιομοδίτικο περιοδικό που λεγότανε Off Our Backs. Το πιο αγαπημένο μου λεσβιακό πορνό περιοδικό ξεκίνησε να υπάρχει. Καθημερινές λεσβίες της διπλανής πόρτας φωτογραφίζονται μόνες τους ή με την σχέση τους στις πιο ερωτικές σκηνές, ολες οι φαντασιώσεις, όλα τα σώματα και όχι μόνο μοντέλα, αποτυπώνονται σε φιλμ και βλέπουνε το φως της δημοσιότητας στα περίπτερα και στα βιβλιοπωλεία. Η δικιά μας πορνογραφία ξαναχτυπά και η Dr.Nina συμβουλεύει τις αναγνώστριες για τις σεξουαλικές τους αναζητήσεις. Επιτέλους το σημείο G αποκαλύπτεται και video με γυναίκες να εκσπερματώνουν δυνατά μπροστά στην κάμερα σοκάρουν όλο τον αδαή πληθυσμό γυναικείο και αντρικό που δεν γνωρίζει ότι και οι γυναίκα μπορει να εκσπερματώσει, we can do it!

Αμερική και λίγες μικρές λεσβιακές μανιφατούρες βγάζουν sex toys και dildoes σχεδιασμένα από γυναίκες για γυναίκες. Λίγο αργότερα σκάει στην Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα στο Λονδίνο το SH το μεγαλύτερο Women Sex Emporium με τεράστια ποικιλία και εργονομία πάνω σε dildo, δονητές και ζώνες. Και αμέσως μετά διαφημίζονται στην αγορά τα babies dildoes. Μεγαλώνει η επιχείρηση, χορηγεί events και διαφημίζεται πλούσια σε γνωστά του χώρου έντυπα. Αρκετά χρόνια μετά ανοίγει η δεύτερη μανιφατούρα στην Ευρώπη με didloes. Μια βερολινέζα λεσβία σχεδιάζει και παράγει, παρακολουθεί workshop και ενημερώνεται γύρω από την δικιά της και συνολικότερα γύρω από την γυναικεία σεξουαλικότητα και ανοίγει το Playstixx που τροφοδοτεί πλέον 80 από τα μεγαλύτερα sex shop σε Ολλανδία, Γερμανία, Βρυξέλες κλπ . Ανάμεσα πλέον στα προϊόντα ενός sex shop  επροβάλουν στα ράφια και διαφορετικοί δονητές και didlo από σιλικόνη που εξυπηρετούν στο έπακρο τις γυναικείες ανατομίες και ορέξεις είτε αυτές συνοδεύονται από γυναίκα είτε από άντρα. Λεσβιακό σεξ και αντικείμενα παιχνιδιού, φωτογραφίσεις και βίντεο από λεσβίες για λεσβίες και όποιον άλλο πιστό προσελκύσουν, χωρίς ένοχες. Η εταιρεία κινηματογραφικής παραγωγής, Fatale από χρόνια γυρνάει ερασιτεχνικά λεσβιακά video από λεσβίες που επιθυμούν να συμμετέχουν σε αυτά και η Maria Beatty βγαίνει από τις σκονισμένες αποθήκες και αποκτά κύρος σαν δημιουργός και περήφανη sex worker. Η Milivres βγάζει τα πιο καλά λεσβιακά αυθεντικά πορνό και πλέον η αγορά βάζει στους κόλπους της όχι απλά ένα άλλο καταναλωτικό κοινό αλλα εκπαιδεύει το κόσμο.

H αγορά ακόμα σιγά σιγά ανοίγει και όχι ότι αυτό το κείμενο με απόλυτη λεπτομέρεια ξεναγείτε μέσα στην ιστορία αλλα δείχνει μια γενική εικόνα που καθημερινά εμπλουτίζεται και που αλλάζει τα δεδομένα και φέρνει τον ανυποψίαστο κόσμο μπροστά σε μια άλλη διάσταση της πορνογραφία. Απελευθερώνει και απενοχοπιει την λεσβιακή πορνογραφία και την αφήνει επιτέλους να λειτουργήσει προς όφελος της γυναικεία τέρψης. Δεν φοβάται τον άντρα και την σεξουαλικότητα του, αντίθετα τον καλεί να δει αυτό που τόσα χρόνια λάθος φαντασιωνεται.

Αθήνα 2005 και πραγματοποιείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα το πρώτο Pornographic Art Film Festival, καλεσμένοι του γνωστοί ευρωπαίοι παραγωγοί gay και λεσβιακών πορνοεταιρειών και πορνοστάρς. Αθήνα Ιούνιο 2006 και κάποιες λεσβίες φεμινίστριες ακόμα βλέπουν την αφίσα του συγκροτήματος Lesbian On Ecstasy ως σεξιστική (τις ειχα φερει στο Gagarin για συναυλια καιμετα εκανα dj set ο Μιχαλης Δελτα).

Καλοκαίρι 2006 και πρώτη φορά φιλοξενούνται φωτογραφίες μου στην γερμανική ετήσια έκδοση Lesbian Eyes. Καλοκαίρι 2002 και στο πάρτι της Λεσβιακής Ομάδας Αθηνών οι φωτογραφίες μου σε μορφή cruising cards σκίζονται γιατί είναι σεξιστικές. Οκτώβριος 2006 και διοργανώνεται από 18 – 22 Οκτωβρίου στο Βερολίνο το μεγάλο Berlin Porn Film Festival που ανεπιφύλακτα σας προτρέπω να βρίσκεστε εκεί εκτός και αν έχετε την υπομονή να περιμένετε γιατί θα μεταφερθεί λίγους μήνες μετά στην Αθήνα και πλέον η θεματολογία θα αφορά ολες τις σεξουαλικοτητες. Στα πλαίσια του φεστιβάλ οι φωτογραφίες μου περήφανα επιτέλους θα εκτεθούν σε μια βερολινέζικη γκαλερί και δεν θα κατηγορηθούν ως σεξιστικές.