Cyberdykes Parties, Τα πρώτα flyers

Το πρώτο πάρτυ έγινε στο Berlin Club στο Θησείο στις 5 Μαίου 1995.

Στις αρχές, την εποχή του 1995 ήταν από μόνο του προκλητικό να διοργανώνεις πάρτυ που απαγορεύονταν η είσοδος σε άντρες και μάλιστα σε χώρους καθαρά ετεροφυλόφυλους (όχι σε λεσβιακά ή γκέι μαγαζιά) και μάλιστα με έντυπη διαφήμιση, δημοσιεύσεις στο τύπο της εποχής τότε, στα ραδιόφωνα και flyers που τσιγκλούσαν τις μόνιμες ερωτικές φαντασιώσεις των αρσενικών. Ακόμα και γυναίκες από την τότε λεσβιακή σκηνή της Αθήνας διαμαρτύρονταν που δεν μπορούσαν να βάλουν τους κολλητούς τους στα πάρτυ μας και μας αποκαλούσαν ρατσίστριες. Αργότερα ακριβώς οι ίδιες όταν είχαμε ενδυναμώσει τα πάρτυ και σιγά σιγά αφήναμε να μπαίνουν κάποιοι λίγοι άντρες μέσα, οι ίδιες ήταν αυτές που πλέον διαμαρτύρονταν γιατί βάζαμε άντρες. Έχοντας ζήσει την μαγεία της απόλυτης γυναικείας ενέργειας σε ένα χωρο, συμμετέχοντας σε αντίστοιχα women only parties στο εξωτερικό βλέπαμε ότι ήταν αναγκαία η διοργάνωση τους και στην Ελλάδα και το αποτέλεσμα ήταν φανταστικά συγκινητικό. 

Πάνω από 250 γυναίκες σε έναν χώρο δεν μπορούν παρά να δώσουν απίστευτη χαρά και μάλιστα γυναίκες που δεν σύχναζαν στα lesbian bars εκείνης της εποχής.

Γυναίκες που μας βρίσκανε από τα flyers που μοιράζαμε καθημερινά 8 ώρες στους Αθηναϊκούς δρόμους και απο τις δημοσιεύσεις στα media. Θυμάμαι μια φορά που πολύ αργά στο πάρτυ επιτρέψαμε να μπουν 5 άντρες μέσα το πως διαλύθηκε ολο το κλίμα και πως τότε οι άντρες είχαν πολύ πιο επιβλητική παρουσία και κανέναν σεβασμό για τον χώρο που μπαίνανε. Μιλάμε για εποχές που το Booze ήταν σκλυροπυρηνικό ροκάδικο με τύπους “ζόρικους”.

Αυτά με τον καιρό αλλάξανε και οι γυναίκες έμαθαν να διεκδικούν τους χώρους τους όπως και οι άντρες έμαθαν να σέβονται την διαφορετική σεξουαλικότητα και να είναι πιο ευγενικοί.

Το όμορφο δεδομένο ήταν ότι στην είσοδο του πάρτυ βάζαμε άντρες φυσικά και κρατάγανε την πόρτα οι οποίοι αναχαίτιζαν τους άλλους ζόρικους άντρες που επέμεναν να μπούνε μέσα. Ήταν η πρώτη φορά που άντρες δεν μπορούσαν να μπουν σε ένα πάρτυ. 

Θυμάμαι τον αδερφό μου με τους φίλους τους (γιατί αυτοί ήταν οι μόνοι άντρες που ήξερα με φεμινιστική εκπαίδευση)  ήρεμα εξηγούσαν στους άντρες που επέμεναν να μπούνε ότι αν είναι ανοιχτόμυαλοι θα πρέπει τότε να βοηθήσουν για να έχουν και οι γυναίκες μια φορά τον μήνα σε αυτήν την πόλη έναν δικό τους χώρο αφού εδώ και αιώνες οι άντρες έχουν τόσους χώρους, καφενεία, μοναστήρια, λέσχες κλπ. που απαγορεύονται οι γυναίκες.

Είχε πολύ πλάκα ο καβγάς στην πόρτα μεταξύ τους. Θυμίζω οτι τότε ήταν άλλες εποχές! Ο Χαβόκ που έκανε μόνιμη πόρτα στο Booze του έπεφτε ψυχολογικά δύσκολο να απαγορεύει στους φίλους του να μπούνε μέσα αλλά πάντα ήταν από τους ελάχιστους ζόρικους της εποχής που ήταν πάρα πολλοί ευγενικός με εμάς!

Ακόμα και στα περισσότερα gay bars τότε δεν έβλεπες ούτε μια γυναίκα γιατί οι άντρες από μικροί μεγαλώνουνε ξέροντας να διεκδικούν και να ορίζουν το σώμα τους και τους χώρους τους.

Τα Cyberdykes Parties, δεν ήταν απλά βραδιές διασκέδασης ήταν λεσβιακή πολιτιστική παρέμβαση στην νυχτερινή ζωή της πόλης και επιτέλους έπαιρναν κι ανάσα τα αυτιά μας αφού ήταν ο μόνος χώρος με λεσβίες που δεν έπαιζε ελληνική μουσική.

Εδώ μπορείτε να δείτε ένα βίντεο με ότι φωτογραφίες και flyers έχουν διασωθεί από τότε. Να σημειώσετε ότι τότε δεν ήθελε καμία να τραβάμε φωτογραφίες κι φυσικά τα κινητά δεν ήταν smart, νομίζω το 1995 δεν είχαμε κινητά, από τις επόμενες χρονιές έχουμε λίγο υλικό!