Women Immeasurably Preferable

Γυναίκες με έντονη πολιτική δράση, γυναίκες ακτιβίστριες κυρίως από τα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη. Γυναίκες που ασκούν φεμινιστική πολιτική στον αριστερό χώρο, γυναίκες βουλευτίνες και μη, στις χώρες τους. Τριάντα γυναίκες μαχήτριες, ορατές, γυναίκες από 25 μέχρι 60+ ετών φωτογραφίζονται με τα ρούχα τους και την δυναμική τους υπόσταση τους, πάνω σε ένα κρεβάτι.

Σε ένα πλημμυρισμένο τοπίο, εκείνο της πολιτικής σκηνής, γεμάτης κουστούμια και αντρικές φιγούρες, σε ένα απόλυτο οπτικό κορεσμό στα media, εικόνων, video, ομιλιών, αντρών που ασκούν πολιτική και βλέπουν την γυναίκα στην καλύτερη περίπτωση ως το «αντικείμενο του πόθου τους» που η θέση του είναι στο κρεββάτι τους, ακριβώς εκεί η φωτογράφος τοποθέτησε αυτές τις γυναίκες, οι οποίες πέρασαν από μια διαδικασία που εμπεριείχε 3 διαδοχικά στάδια.

Ο σκοπός του project είναι να παρατηρήσουμε και να εξοικειωθούμε με τα διαφορετικά πρόσωπα γυναικών και μάλιστα γυναικών που ασκούν πολιτική. Σε μια κοινωνική κατάσταση που έχουμε αφύσικα εξοικειωθεί με αμέτρητες εικόνες αντρών πολιτικών που βρίσκονται κατά τεράστια πλειοψηφία στα κέντρα ελέγχου αποφάσεων, η φωτογράφος θέλησε να φτιάξει μια έκθεση, ένα άλμπουμ, μια διαδρομή για τον θεατή που θα περιέχει μόνο γυναικεία πορτραίτα που συνδιαλέγονται μαζί του και βρίσκονται σε μια άνετη θέση στην οποία πλέον μπορούν να είναι ο εαυτός τους. Από αυτή την θέση ακούμε τον λόγο τους μέσα από λίγες λέξεις, για το τι σημαίνει για εκείνες η λέξη, ΓΥΝΑΙΚΑ.

ΣΤΑΔΙΟ 1

Η κάθε γυναίκα, μόνη της, καλούνταν με την μέθοδο της «αυτόματης γραφής (κίνημα Σουρεαλιστών) να γράψει αφιλτράριστα τις πρώτες λέξεις που τις ερχόντουσαν στο μυαλό, όταν η φωτογράφος τους «έδινε» την λέξη: ΓΥΝΑΙΚΑ (οι λέξεις που αποτύπωσαν έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, όπως η λέξη WORK που επαναλήφθηκε από αρκετές γυναίκες, αλλά κυρίως οι λέξεις STRONG και STRENGTH που πάνω από τις μισές γυναίκες έγραψαν.)

ΣΤΑΔΙΟ 2

Η κάθε γυναίκα φωτογραφίζονταν από την πρώτη στιγμή που έφτανε σε ένα photo booth μικρών διαστάσεων και απέναντι της ορθωνόταν ένα μεγάλο (2m x 3m) φωτογραφημένο αιδοίο.

Οι ερωτήσεις που τους έκανε η φωτογράφος ήταν οι κάτωθι τέσσερις:

1. Τι βλέπεις σε αυτήν την εικόνα;
   Μόνο δύο γυναίκες είπαν ότι έβλεπαν ένα δάσος, όλες οι υπόλοιπες λέγανε «αιδοίο» σε λέξεις της χώρας τους και χρησιμοποιούσαν τις αγγλικές λέξεις pussy, vulva, vagina.
   
2. Πως αισθάνεσαι σε έναν τόσο μικρό χώρο, απέναντι από μια τόσο «προσωπική» εικόνα;
   Όσες ήταν ετεροφυλόφιλες γυναίκες απαντούσαν ότι αισθάνονται άνεση και οικειότητα, όσες ήταν ομοφυλόφιλες αναδείκνυαν ένα ενθουσιασμό εκείνου του μικρού παιδιού που του έδιναν ένα ποθητό παιχνίδι, η έκφραση τους είχε παιχνιδιάρικη διάθεση.
   
3. Πως η κοινωνία «μεταχειρίζεται» το αιδοίο;
   Σε αυτήν την ερώτηση όλες οι γυναίκες αλλάξανε τελείως διάθεση και σκοτείνιαζαν, αγρίευαν, θύμωναν, αναστατωνόντουσαν.
   
4. Δώσε μου μια κίνηση με τα χέρια σου που να εκφράζει την «δυναμική» του αιδοίου.
   Οι κινήσεις που δώσανε με τα χέρια τους ήταν υπέροχα ευρηματικές.
   
   
   

ΣΤΑΔΙΟ 3

Τελικό Πορτραίτο. Η κάθε γυναίκα καλούταν να πάρει μια στάση πάνω σε ένα μονό κρεββάτι ξενοδοχείου με λευκά σεντόνια. Μια οποιαδήποτε στάση που εκείνη θα όριζε ως άνετη.

TO PROJECT, ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΔΑ Claude Cahun (1894 – 1954)

Η Κλώντ Καχούν ήταν Εβραία-Γαλλίδα φωτογράφος και συγγραφέας και ήταν συνδεδεμένη με το κίνημα του Σουρεαλισμού. Η δουλεία της διαπραγματεύεται έντονα την ταυτότητα φύλου κι θεωρείτε από τις πρωτοπόρους του graphic art. Ο τίτλος του πρότζεκτ, είναι εμπνευσμένος από την φράση της Claude Cahun «Realities disguised as symbols are, for me, new realities that are immeasurably preferable.»

VENDIBLE EXTRACTS

Το project Women: immeasurably preferable είναι συνέχεια της καλλιτεχνικής της δουλειάς: