glykouli.gr Archives - Maria Cyber

Αν δε σε ξέρουν, πες τους για σένα

Μαμά γιατί δεν μιλάνε για εμάς; Θυμάμαι ακόμα την ερώτηση του με εκείνο το υγρό βλέμμα να με καρφώνει κατάματα. Δεν ήξερα τι να του απαντήσω, δεν υπήρχε απάντηση για την τότε ηλικία του. Όσο για την απορία του δεν με εξέπληξε, ούτε την θεώρησα ευφυή.

Το ισορροπημένο σάκχαρο

Το ισορροπημένο σάκχαρο μου εξασφαλίζει ισορροπημένες σχέσεις γύρω μου! Καθώς κατέβαινε από την σκάλα, κάτι μουρμούραγε σχεδόν τραγουδιστά, μπορούσα να διακρίνω ότι είχε ελαφρώς χαμηλό σάκχαρο γιατί τα βήματα δεν ήταν τα συνηθισμένα στιβαρά που τραντάζουν την ξύλινη πλατιά σκάλα του σπιτιού, εκείνη που οδηγεί στην κρεβατοκάμαρα μας. Ήταν λίγο σαν πέταγε πάνω σε αυτήν. […]

Η ομάδα από τον Ευαγγελισμό

Θέλω παρέα, μου ερχόταν να φωνάξω. Δικιά μου παρέα, να με καταλαβαίνει! Έχω από χρόνια καταλήξει ότι ο άνθρωπος δεν είναι μοναχικό ον, μπορεί να αυτό-ορίζεται ως προσωπικότητα αλλά περνάει καλύτερα με συντροφιά. Θυμάμαι κάποτε κάτι Γερμανοί φίλοι μου που μου είχαν πει «εσείς οι Έλληνες δεν χρειάζεστε ψυχανάλυση γιατί έχετε ο ένας τον άλλον» […]

Παιδικός Διαβήτης

…«Από τα 3 μου», μου είπε και μου φάνηκε ένας αριθμός ηλικίας σχεδόν μηδενικός. Τον άκουσα προσεκτικά, ό,τι μνήμες είχε από τότε, η πρώτη του ινσουλίνη, η πρώτη του δίαιτα, η πρώτη του απαγόρευση. Έτρεχε τις ηλικίες για να φτάσει στο προαύλιο, εκεί θυμόταν καλύτερα όλα τα σχολεία που είχε αναγκαστεί να αλλάξει. Τώρα μου […]

Μια Όμορφη Υπογλυκαιμία

Χθες ήθελα να «την ρίξω» και σίγουρα λίγο κρασί παραπάνω θα βοηθούσε. Είχα φάει καλά πριν μια ώρα. Πήγα κρυφά στην τουαλέτα και έκανα μια μέτρηση, ήμουν γύρω στα 185. Καλά είμαι σκέφτηκα δεν θα μου πέσει πολύ με ένα ακόμα ποτηράκι και βγήκα και παρήγγειλα και για τους δυο μας ακόμα από ένα. Γενικά […]

Ότι Αγαπάς δεν το πονάς (Β)

Είναι στο παιδικό της δωμάτιο, κοιμάται. Εγώ ακόμα το λέω παιδικό και αισθάνομαι τύψεις που δεν έχω μπορέσει να βρω χρήματα και να της το φέρω εκεί ακριβώς που η ηλικία της προστάζει. Έχει μεγαλώσει πλέον, της έχει έρθει και η περίοδος-φανερά ξεπροβάλει μια μικρή κυρία από μέσα της- για μένα όμως είναι ακόμα το […]

Ότι Αγαπάς δεν το πονάς (Α)

Καθόμουνα όρθια μπροστά της, στον καναπέ, ενώ εκείνη μόλις είχε απλώσει το χέρι να φτάσει την κούπα του καφέ της. Εμένα ο δικός μου καφές, φτιαγμένος από τα χεράκια της, άχνιζε ακόμα στο τραπεζάκι και έτσι είχα αυτόν τον ελάχιστο χρόνο που απαιτείται για ένα υπέροχο τέντωμα, πρωινό, σαν να προσπαθείς να φτάσεις τον Θεό […]