Εδώ και χρόνια έλεγα, αν θέλετε να εξαλείψατε τις ταμπέλες να τις χρησιμοποιείτε μέχρι αηδίας.

Είμαι μαύρη λεσβία Εβραία διαβητική καρκινοπαθής butch bdsm Πειραιώτισσα και ίσως είμαι non binary, αλλά πέρασα την έντονη φάση του τρανς gender και τώρα ιδεολογικά πολιτικά, ξανά γυρνάω στο λεσβία αλλά μέσα μου νιώθω μισό κορίτσι μισό αγόρι ή ούτε αγόρι ούτε κορίτσι, είμαι Ολυμπιακός, λατρεύω το πινκ πονκ και ακούω πολύ μουσική, είμαι ακτιβίστρια, φωτογράφος, αρθρογράφος, σκηνοθέτρια, dj, διοργανώτρια, υπερβολικά λαπάς που δεν το δείχνω όμως, λατρεύω το καλό φαΐ και είμαι απαιτητική στο φαγητό μου, μερικές φορές νομίζω ότι είμαι ο Σούπερμαν ή η Xena και άλλες φορές ένα μικρό μυρμηγκάκι.

Έχω άπειρες ταμπέλες, αλλά ξέρεις κάτι, με λένε Μαρία και έλα να με γνωρίσεις, είμαι πολλά πράγματα, αν θες, γνώρισε με και αν σου κάνω ας γίνουμε φίλοι.

Μια φορά για την ABSOLUT VODKA είχα σχεδιάσει πρόταση, για μια καμπάνια της «no label» την είχα γεμίσει ταμπέλες, και μετά τιναζόταν, (όπως κάνουν τα ζωάκια μετά από μπάνιο για να πετάξουν το πολύ νερό από πάνω τους) και έμενε μόνο η ποιότητα του μπουκαλιού.

Αντιλαμβάνομαι, ότι στην εποχή μας με ίσως βίαια τρόπο, αλλά δεν γίνεται αλλιώς με τόσους αιώνες κακοποίησης και επίσης αν δεν σπάσεις αβγά δεν κάνεις ομελέτα, στην εποχή μας έχουν βγει τόσες ταμπέλες για την σεξουαλικότητα και για την ταυτότητα και την έκφραση φύλου, για τα όρια του φύλου, για την κατασκευή του κοινωνικού φύλου, που τα έχω χάσει, παράλληλα όμως μέσα μου χαμογελάω όχι μόνο γιατί αλλάζουν τα πράγματα όχι μόνο γιατί αποκτάν υπόσταση και δικαιώματα κοινωνικές ομάδες που ήταν για χρόνια στο περιθώριο αλλά πάνω από όλα γιατί θα έρθει μια μέρα στο μέλλον που θα γυρίσουμε (με άλλους όρους) στο «εγώ είμαι ο Τάσος, εσύ η Μαρία» και αυτό θα είναι αρκετό γιατί θα έχουν αποκτήσει όλες οι ταμπέλες την ίδια αξία και τα ίδια δικαιώματα και δεν θα χρειάζονται πια.

Ελπίζω να ζω να το δω να το απολαύσω!

Καλή σας μέρα!