Facebook Post

15 MAY 2022

Εδώ και χρόνια έλεγα, αν θέλετε να εξαλείψατε τις ταμπέλες να τις χρησιμοποιείτε μέχρι αηδίας.

Είμαι μαύρη λεσβία Εβραία διαβητική καρκινοπαθής butch bdsm Πειραιώτισσα και ίσως είμαι non binary, αλλά πέρασα την έντονη φάση του τρανς gender και τώρα ιδεολογικά πολιτικά, ξανά γυρνάω στο λεσβία αλλά μέσα μου νιώθω μισό κορίτσι μισό αγόρι ή ούτε αγόρι ούτε κορίτσι, είμαι Ολυμπιακός, λατρεύω το πινκ πονκ και ακούω πολύ μουσική, είμαι ακτιβίστρια, φωτογράφος, αρθρογράφος, σκηνοθέτρια, dj, διοργανώτρια, υπερβολικά λαπάς που δεν το δείχνω όμως, λατρεύω το καλό φαΐ και είμαι απαιτητική στο φαγητό μου, μερικές φορές νομίζω ότι είμαι ο Σούπερμαν ή η Xena και άλλες φορές ένα μικρό μυρμηγκάκι.

Έχω άπειρες ταμπέλες, αλλά ξέρεις κάτι, με λένε Μαρία και έλα να με γνωρίσεις, είμαι πολλά πράγματα, αν θες, γνώρισε με και αν σου κάνω ας γίνουμε φίλοι.

Μια φορά για την ABSOLUT VODKA είχα σχεδιάσει πρόταση, για μια καμπάνια της «no label» την είχα γεμίσει ταμπέλες, και μετά τιναζόταν, (όπως κάνουν τα ζωάκια μετά από μπάνιο για να πετάξουν το πολύ νερό από πάνω τους) και έμενε μόνο η ποιότητα του μπουκαλιού.

Αντιλαμβάνομαι, ότι στην εποχή μας με ίσως βίαια τρόπο, αλλά δεν γίνεται αλλιώς με τόσους αιώνες κακοποίησης και επίσης αν δεν σπάσεις αβγά δεν κάνεις ομελέτα, στην εποχή μας έχουν βγει τόσες ταμπέλες για την σεξουαλικότητα και για την ταυτότητα και την έκφραση φύλου, για τα όρια του φύλου, για την κατασκευή του κοινωνικού φύλου, που τα έχω χάσει, παράλληλα όμως μέσα μου χαμογελάω όχι μόνο γιατί αλλάζουν τα πράγματα όχι μόνο γιατί αποκτάν υπόσταση και δικαιώματα κοινωνικές ομάδες που ήταν για χρόνια στο περιθώριο αλλά πάνω από όλα γιατί θα έρθει μια μέρα στο μέλλον που θα γυρίσουμε (με άλλους όρους) στο «εγώ είμαι ο Τάσος, εσύ η Μαρία» και αυτό θα είναι αρκετό γιατί θα έχουν αποκτήσει όλες οι ταμπέλες την ίδια αξία και τα ίδια δικαιώματα και δεν θα χρειάζονται πια.

Ελπίζω να ζω να το δω να το απολαύσω!

Καλή σας μέρα!

29 MARCH 2022

Εγώ, όταν έφαγα bullying , άδικο, άσχημο, φθονερό, πάγωσα.

Ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι μπορεί να γίνω λιοντάρι, λέαινα και να μην επιτρέψω σε κανένα να αδικήσει ούτε μυρμήγκι αλλά, αν εγώ φάω επίθεση, παγώνω. (όπως λένε και στην ψυχολογία, freeze, fight or fly)

Όταν επιτίθενται σε άλλους κάνω fight, όμως όταν επιτίθενται σε εμένα κάνω freeze.

Και εκείνη τη στιγμή θέλω να βγει κάποιος άλλος (ιδανικά η Xena, the warrior princess) να με υπερασπιστεί και να τους βάλει στην θέση τους και τους μαλώσει και να με προστατεύσει!

Δεν το λέω για τον Γουιλ Σμιθ, το λέω για την γυναίκα του που διαβάζω ότι πολλοί πιστεύουν ότι θα έπρεπε εκείνη να αντιδράσει. Ίσως να μην μπορούσε! Αυτό δεν σημαίνει ότι καλά έκανε ο Γουιλ Σμιθ!

21 MARCH 2022

ΕΡΤ1- 00.15 Απόψε. Στην Ελλάδα οι περισσότεροι δεν μιλάνε για το end of life care. Δεν υπάρχουν οι ερωτήσεις: «πως θα ήθελες να φύγεις αν συμβεί και πάει στραβά το πράγμα;»

Είναι σαν γρουσουζιά. «Μην τα συζητάς αυτά, θα το παλέψεις και θα το κερδίσεις» και ας είναι ο άλλος με το ένα πόδι έτοιμος να φύγει!

Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλοί άνθρωποι φεύγουν χωρίς να έχουν πει τις επιθυμίες τους. Πολλοί άνθρωποι φεύγουν με άδειο βλέμμα, χωρίς να έχουν ακουστεί.

Φεύγουν σε ένα υποκριτικό κυκεώνα φόβου, οι ασθενής και οι φροντιστές τους, σαν να μην πρόκειται το τέλος να έρθει ποτέ, αλλά κάποιες φορές έρχεται.

Η κοινωνία μας λειτουργεί σαν ο ασθενής να έχει επιλέξει εξ´ορισμού να κλειδώσει τις αλήθειες του και να φύγει μαζί τους, με τρόμο και πόνο, ψυχικό και σωματικό.

Ποτέ σχεδόν δεν ανοίγουν τέτοιοι διάλογοι. Τις φοβόμαστε αυτές τις κουβέντες, λες και είμαστε αθάνατοι! Πας να πεις μια κουβέντα και να εκφραστείς και σου λένε «α πα πα, μην τα λες αυτά»

Τον καταλαβαίνω τον φόβο και εγώ φοβάμαι πολύ και για αυτό ακριβώς τα μοιράζομαι και για αυτό ακριβώς έχω κάνει δυο εκδηλώσεις για το hospice care (στα πλαίσια του OUTVIEW FILM FESTIVAL) πολύ πριν την διάγνωση του καρκίνου μου.

Οι κουβέντες όμως αυτές έχετε σκεφτεί ότι ίσως μαλακώνουν την ψυχή, τον φόβο μας και ίσως σε δυναμώνουν. Το θηρίο που με τόλμη αντικρίζεις αποφασίζεις αν θες να το πολεμήσεις, το αόρατο θηρίο ίσως το φαντάζεις πιο μεγάλο από ότι είναι!

Όταν οι γιατροί σηκώσουν τα χέρια, όταν οι θεραπείες εξαντληθούν, τότε μένει μόνος του ο ασθενή και ο φροντιστή του σε ένα σκοτεινό πέλαγος φουρτουνιασμένο μέσα σε μια τρύπια βάρκα. Δεν έχουμε end of life care.

Ζούμε σε μια Ευρωπαϊκη χωρα με κράτος πρόνοιας τριτοκοσμικό. Ας υποστηρίξουμε έστω ο ένας τον άλλον ψυχικά! Φοριέται πολύ ο θάνατος τελευταία και οι απειλητικές για τη ζωή νόσοι, ας τις αντικρίσουμε κατάματα.

Healing by Sharing (έτσι είχα ονομάσει την πρώτη εκδήλωση που είχα κάνει!)

Θα ήθελα να παρακαλέσω πολύ να δείτε (όσοι δεν το έχετε δει), σήμερα το βράδυ στις 12.15 στην ΕΡΤ1 σε επανάληψη την εκπομπή ΚΕΡΑΙΑ, το επεισόδιο Ανακουφιστική Φροντίδα.

#endoflifecare, #palliativecare, #hospicecare, #ΕΡΤ1